Alhoewel ik vrijwel alleen maar orthopedie doe kruist soms toch nog eens een andere discipline mijn aandachtsveld. Zo gebeurde ook met Timo.
Liever lui dan moe?
Timo is wat je noemt een kalf van een hond, zo’n slordige 60 kilo schoon aan de haak. Een half jaar geleden werd Timo voor het eerst bij mij aangeboden want hij ging lusteloos door het leven. Opstaan kostte moeite, uitgaan was geen hobby en Timo liep sjokkend en sloffend achter de eigenaar aan. Daarnaast gaf de eigenaresse duidelijk aan dat Timo erg veel sliep en dat voor een 3-jarige hond.
De oorzaken boven tafel
Al snel kwam na onderzoek vast te staan dat Timo pijnlijke ellebogen had ten gevolge van artrose en met medicijnen was dat snel opgelost maar Timo bleef slaperig!
Nu dat niet meer het gevolg kon zijn van chronisch pijn kwam reden nummer twee in beeld: een te traag werkende schildklier. Bloedonderzoek bevestigde de diagnose en therapie werd ingezet. Bij de controle kreeg ik snel het verhaal te horen: Timo denderde weer gezellig rond met z’n 60 kilo, was weer de hond van 2 jaar geleden, inclusief het enthousiast verscheuren van niet opgeruimde sloffen en schoenen!
Dat laatste vond de eigenaresse wat minder grappig maar Timo was allesbehalve slaperig meer!
