Maandag
bijpraten met collega’s en een Moderin injectie van de bicepspees
Deze ochtend kleed ik me gelijk om in mijn operatiepak, doe ik mijn haarnetje op en mijn klompen aan en ben ik klaar om de dag te beginnen. Het is altijd erg leuk om na het weekend mijn collega’s weer te zien. We hebben een hechte band met elkaar en kunnen altijd met elkaar lachen. Hierdoor vind ik het werk bij de SDU extra leuk.
Vandaag staat op het programma een Moderin injectie van de bicepspees onder echo begeleiding. De patiënt wordt door mijn collega van de balie naar achteren gebracht en ik zie het al gelijk: een labrador! Mijn favoriete ras. Mijn collega’s weten dit en vragen aan mij of ik de patiënt onder narcose wil brengen voor de injectie. Yes! Ik zet een infuus en geef het narcosemiddel en leg hem aan de ECG voor controle van het hart. Als alles in orde is kunnen we naar de echo voor de injectie.
Mijn collega Susanne Boroffka, Europees Specialist Diagnostische Beeldvorming, dipl. ECVDI brengt de bicepspees mooi in beeld. Nu kan de orthopeed, Emile Pickee, Europees Specialist Chirurgie in opleiding, resident ECVS, de Moderin precies in de bicepspees injecteren. Nu mag de patiënt weer wakker worden. Zodra hij wakker is, haal ik het infuus uit zijn voorpoot en breng hem terug naar zijn baasje.
Als ik terugloop naar operatieruimte zie ik dat de eerste operatie van de dag is afgerond. De keuken staat vol met alle instrumenten die gebruikt zijn. Ik maak alles schoon en stop de spullen in de autoclaaf (machine wat instrumenten op hoge temperatuur met stoom verhit waardoor virussen, bacteriën en schimmels worden gedood), zodat alles weer steriel is voor een volgende operatie.
Ondertussen help ik mijn collega met het inleiden van de volgende patiënt die komt voor een CT-scan van zijn ellebogen. Ik stuw het bloedvat van zijn voorpoot, zodat zij goed een infuus kan zetten. Hierna open ik zijn bek, zodat hij geïntubeerd kan worden en ik help haar om de patiënt goed te positioneren voor de CT-scan
“Als alle patiënten van de dag weer lekker wakker zijn, zit de dag er weer op
en ga ik met een goed gevoel richting huis.”
Dinsdag
een husky met een grasaar in zijn voorpoot en een kat met een vreemd voorwerp in de maag.
Dinsdagochtend start ik de dag met het opstarten van de anesthesieapparaten in de operatiekamers en van de CT-scan. Hiernaast leg ik alle spullen klaar die de arts straks nodig heeft tijdens de operatie. Vandaag staat op het programma een husky met een grasaar in zijn voorpoot. Eerst komt hij voor een echo, zodat de chirurg precies kan zien waar de grasaar verstopt zit, zo kunnen we de narcose zo kort mogelijk houden en zorgen dat we zo min mogelijk weefsel beschadigen.
De patiënt wordt gebracht en loopt super kreupel, zielig! Ik breng de hond onder narcose en start met het scheren en wassen van zijn voorpoot. Eenmaal in de operatiekamer begint Rick Beishuizen, Europees Specialist Chirurgie, dipl. ECVS met de operatie. En ja hoor, hij heeft de grasaar er binnen ‘no-time’ uit! De hond krijgt een mooi verbandje om zijn poot en hierna mag hij mag weer lekker naar huis toe.
Dan worden we gebeld op de spoedtelefoon. Een kat heeft al drie dagen niks gegeten en wordt verdacht van een corpus alienum (vreemd voorwerp) in zijn maag en mogelijk in zijn dunne darm. Nina, mijn collega van de balie overlegt met het hoofd van de anesthesie Chantal, wat we kunnen doen met de planning om de kat zo snel mogelijk te helpen. Een kat die drie dagen niks gegeten heeft is een serieus spoedgeval en wij maken ruimte tussen andere operaties door om deze patiënt zo snel mogelijk te kunnen helpen. Gelukkig hebben de meeste baasjes die in de wachtkamer zitten daar wel begrip voor.
De instrumenten en andere benodigdheden voor de operatie worden vlot bij elkaar verzameld zodat alles klaar staat voor zijn komst. Als de patiënt binnen is wordt hij gelijk naar de anesthesieruimte gebracht en onderzocht voor de narcose door Joost Uilenreef, Europees Specialist Anesthesiologie. Als de meest veilige anesthesie voor de patiënt is bepaald door Joost, brengen wij hem onder narcose.
Mijn collega Claire Oorsprong, Europees Specialist Chirurgie in opleiding, resident ECVS, start met de operatie en treft al gauw het probleem aan. De kat heeft superveel elastiekjes opgegeten! De elastiekjes zaten voor een groot gedeelte in de maag maar ook in het begin van de dunne darm. Gelukkig kon Claire alles vanuit de dunne darm voorzichtig richting de maag masseren en vervolgens via een snede in de maag alle elastiekjes verwijderen. De kat was na de operatie vlot wakker en kon gelukkig gauw weer mee naar huis. Als laatste taak van vandaag maak ik alle instrumenten schoon die gebruikt zijn tijdens het opereren, ruim ik de operatiekamer op, sluit ik de apparatuur af en kleed ik mij om en ga ik naar huis.
Woensdag
huidplastiek van een kat en een vreemd voorwerp in de neus
Woensdagochtend loop ik altijd eerst naar de keuken om de autoclaven aan te zetten, zodat alle spullen die gister gebruikt zijn weer steriel zijn voor vandaag. Wij noemen dit de keuken maar er wordt zeker niet gekookt. Hier worden de hele dag door alle gebruikte instrumenten gereinigd, gedroogd, verpakt en geautoclaveerd. Hierna zet ik de CT-scan aan en zorg ik dat beide airco’s aanstaan. Dit is erg belangrijk, de ruimte waar de CT-scan staat moet altijd rond de 20 graden zijn, anders wordt de CT scan te warm en kan hij kapotgaan. Nu begin ik met het klaarleggen van de narcosemiddelen per patiënt voor alle geplande operatiepatiënten van de dag.
Vandaag staat er een huidplastiek op de planning. De kat was een tijd geleden een aantal dagen weggeweest van huis en kwam terug met een grote wond op zijn hak. Al zijn huid was verdwenen, dus was er niks meer over om aan elkaar te hechten. De kat wordt onder narcose gebracht en dit keer mag ik mijn collega Gert ter Haar, Europees Specialist KNO- weke delen chirurgie, dipl. ECVS, assisteren tijdens de operatie. Ik moet hiervoor een haarnetje en een mondmasker op, mijn handen en onderarmen goed reinigen en desinfecteren en ik krijg een steriele operatiejas en steriele handschoenen aan. Bij deze operatie heeft Gert de wond eerst opgefrist en hierna een stukje huid van zijn linkerflank gebruikt om het gat op zijn hak te kunnen hechten. We hebben een vrolijk en kleurrijk spalkverband aangelegd ter bescherming van de hak en de nieuwe huid, we proberen er toch altijd iets leuks van te maken.
De volgende patiënt op de planning van Gert is een superlieve miniatuur bull terriër die last heeft van zijn neus. Gert hoort een hartruis en vraagt aan mijn collega Joost Uilenreef, Europees Specialist Anesthesiologie en Pijnmanagement, of hij de patiënt verder wil onderzoeken zodat het hondje de juiste narcose krijgt. Joost bespreekt met onze radioloog Susanne of zij een hartecho wil maken om het hart beter te onderzoeken. Zo kunnen wij elke patiënt een anesthesie op maat geven.
Ik vind het heel leuk om met Joost samen te werken, want van hem leer ik heel veel over de anesthesie. Na de echo maakt Joost een protocol afgestemd op de patiënt en breng ik het hondje, onder begeleiding van mijn ervaren collega Chantal onder anesthesie. Ik maak een CT-scan van de kop, hals en thorax en hierna gaan we naar de ok voor scopie van de neus. Gert ziet al gelijk wat het probleem is, een corpus alienum (vreemd voorwerp) met daaromheen superveel schimmel! Het vreemde voorwerp, waarschijnlijk een stukje gras, en de schimmel kon via de neus worden verwijderd.
Met de scope (camera met ingebouwd licht), een grijptangetje en een zuigbuis wordt zoveel mogelijk schimmel opgezogen zodat het weefsel er weer schoon uit ziet. Daarna krijgt het hondje een antischimmelcrème in zijn neus en mag hij weer lekker wakker worden. Eindelijk is hij van die vervelende jeuk af!
Donderdag
hoornvliesperforatie na een gevecht met een andere hond
Donderdag is mijn laatste dag van de week. Ik start de dag met het invullen van het bord. Hierop noteren we elke dag de patiënten die ingepland staan om onder narcose te gaan, welke specialist de operatie uitvoert, voor welke behandeling ze komen en op welk tijdstip. Zo zien we in 1 oogopslag wat er gepland staat in ons drukke programma. Mijn collega Ronald van Noort, Europees Specialist Interne Geneeskunde, dipl. ECVIM, komt vragen of ik hem kan helpen in de poli bij een bloedafname van een lieve bullmastiff. Natuurlijk zeg ik ja, grote honden vind ik het allerleukst. Nadat Ronald bloed uit de hals heeft afgenomen knuffel ik nog even met de patiënt en ga ik weer terug naar de anesthesieruimte en begin ik met de volgende patiënt. Dit is een oog-patiënt die gisteren via de spoeddienst is binnengekomen.
Op woensdag hebben wij namelijk regelmatig spoeddienst oogheelkunde en kunnen dan door dierenartsen vanuit heel Nederland worden gebeld die patiënten hebben met oogproblemen die niet lang kunnen wachten.
Dit arme hondje heeft gevochten met een andere hond en hierdoor had hij een cornea (hoornvlies) perforatie opgelopen. Zijn oog bloedde en was helaas zo erg beschadigd dat we het niet meer konden redden. Nadat ik de hond onder narcose heb gebracht, startte ik met het scheren en wassen van het operatiegebied. Mijn collega Rick Sanchez, Europees Specialist Oogheelkunde, dipl. ECVO startte samen met Lauren Goossens, Europees Specialist Oogheelkunde in opleiding, resident ECVO aan de operatie. Het oog van het hondje is succesvol verwijderd en hij is eindelijk pijnvrij.
Hierna help ik Edgar Scheepens, Europees Specialist Chirurgie, dipl. ECVS in de poli met het vasthouden van een grote berner sennenhond, zodat hij goed een orthopedisch onderzoek kan uitvoeren. Ook maak ik de instrumenten nog even schoon die zijn gebruikt tijdens de operaties en zet ik de wasmachine en de droger nog een keer aan. Zo hebben alle lieve dieren die morgen komen weer een lekker schoon kleedje om op te liggen. Ik sluit de operatiekamers af, zet de CT-scan uit en kleed mij om. Nu genieten van mijn weekend en op naar weer een week vol verrassingen.
