In februari 2022 heeft hij het drie dagen durende examen succesvol afgelegd na ruim 1 jaar voorbereiden en 3 maanden fulltime studeren. Sindsdien mag Rick zich Europees specialist chirurgie noemen, oftewel Diplomate ECVS. De ECVS staat voor de European College of Veterinary Surgeons, een organisatie die de kwaliteiten van de diplomates en de opleiding daartoe streng waarborgt. Nu de opleiding en het examen achter de rug zijn, wordt de kwaliteit gewaarborgd door een vijfjaarlijkse evaluatie, die zich richt op het ‘up-to-date’ houden van zowel de kennis als de kunde
In de kliniek werkt Rick op woensdag, donderdag en vrijdag zowel bij de orthopedische chirurgie, als bij de neurologische,- en weke delen chirurgie.
Maandag
De maandag is vrijwel altijd een vrije dag. Deze dag besteed ik meestal aan het verbouwen van mijn eigen huis, een project dat vrij uitgebreid is en nu ongeveer twee jaar loopt. Deze maandag zijn er legio klusjes in de keuken en de tijd vliegt. Aan het einde van de middag maak ik een lange wandeling in het bos met mijn grootste vriend, mijn hond Wodan. Wodan is een vrolijke en vooral vrij drukke Duitse Staande Langhaar van bijna tien jaar oud.
Dinsdag
De dinsdag gebruik ik om mij voor te bereiden op de werkweek en om de literatuur bij te houden. Ik kijk het programma van de week door en lees mij in, in de verschillende patiënten die gepland staan. Dit betekent dat ik de verwijsbrief van de dierenarts doorlees, de patiëntenkaart doorneem en eventueel beschikbare röntgenfoto's (of andere diagnostiek) bekijk. Voor sommige patiënten is de voorbereiding 5 tot 10 minuten, voor anderen heb je soms echter een half uur nodig om het hele verhaal uit te pluizen en duidelijk te krijgen. Bij afwijkingen en bijzonderheden maak ik vaak al aantekeningen zodat ik tijdens het consult goed ben voorbereid. Voor sommige minder vaak voorkomende problemen kan ik de boeken nog even induiken en de meest recente wetenschappelijke publicaties opzoeken. Die publicaties zijn sowieso een terugkerend fenomeen. Voor chirurgen zijn er ongeveer zeven belangrijke vooraanstaande wetenschappelijke bladen die maandelijks allerlei artikelen publiceren. Wekelijks neem ik gemiddeld 5 tot 7 artikelen door. Mijn collega’s doen dit ook zodat we dit op de donderdagochtend kunnen bespreken. Op deze manier kunnen we er samen van leren. Als er op de dinsdag nog tijd overblijft besteed ik deze het liefst in de tuin. In de herfst, zoals deze dinsdag, wordt het meestal een klusje in huis. Dit keer verf ik de keukenkastjes.
Woensdag
Deze dag begint in de operatiekamer. Om 8.30 uur kijk ik nog even of er iets is veranderd voor de patiënten of de dagplanning. De eerste patiënt is een labrador retriever van vier jaar oud. Op het policonsult van vijf dagen geleden heb ik een voorste kruisband letsel vastgesteld. Vandaag staat de hond ingepland voor chirurgie. Ik start met het openen van de knie om de restanten van de voorste kruisband op te ruimen. De voorste kruisband is voor ongeveer 70% gescheurd. Inspectie van de overige onderdelen van de knie levert geen bijzonderheden op. De menisci (kraakbeen tussen onder en bovenbeen in) zijn gelukkig niet beschadigd. Na het sluiten van de knie voer ik een TPLO uit. Deze afkorting staat voor tibia plateau leveling osteotomy, een procedure waarbij ik een deel van het onderbeen loszaag, kantel en vervolgens weer vastzet met een plaat en schroeven. De kanteling zorgt ervoor dat de knie vervolgens weer stabiel is. Röntgenfoto's laten zien dat de operatie goed is uitgevoerd. Terwijl de hond wakker wordt in een lekker warm hokje bel ik de eigenaar om het goede nieuws te vertellen. Twee uur later spreken we een tijd af waarop de hond lekker naar huis kan om daar verder te herstellen. De tweede operatie in de ochtend betreft een pomeriaan van 1 jaar oud met patella-luxatie. Dit is een erfelijk probleem waarbij het knieschijfje niet stabiel in zijn groeve blijft liggen maar hier regelmatig uit schiet. Bij het policonsult blijkt het knietje gelukkig het enige probleem. Het hondje lijkt helemaal gezond. Algeheel lichamelijk onderzoek geeft geen bijzonderheden. Hart en longen klinken normaal. Nadat de patiënt in slaap is gebracht valt echter direct op dat het ECG (hartfilmpje) een afwijkend elektrisch signaaltje laat zien. In overleg met de specialist anesthesie kan direct kordaat worden ingegrepen. De narcose wordt aangepast en het hondje krijgt een middel om het hartritme te normaliseren. Ik overleg telefonisch met de eigenaresse, die net onderweg is naar huis. Omdat het ECG niet volledig normaliseert besluiten we het hondje weer wakker te laten worden. Hij komt goed bij uit de narcose en kan twee uur later naar huis. Het hondje zal een hartecho ondergaan om een mogelijk onderliggend probleem op te sporen. Afhankelijk van de bevindingen kan de narcose specifiek worden aangepast. Het hondje blijkt later een licht hartprobleem te hebben dat alleen zichtbaar wordt bij hoge belasting (zoals bij het rennen van een marathon, maar ook onder narcose). De anesthesie wordt aangepast en het hondje wordt anderhalve week later zonder problemen succesvol geopereerd. Gelukkig komen dit soort problemen zelden voor. Het gat in mijn programma geeft mij de mogelijkheid om even mee te kijken met een operatie die mijn collega uitvoert. De rust duurt echter niet lang, de specialist radiologie wenkt mij. Ze heeft zojuist een echo uitgevoerd van een hondje dat mogelijk iets vreemds heeft opgegeten. Hij voelt zich duidelijk niet lekker en heeft al enkele dagen in toenemende mate last van braken en buikpijnlijkheid. Bij het echo-onderzoek blijkt er sprake te zijn van een obstructieve ileus. Hierbij is er sprake van een vreemd voorwerp dat de darm verstopt. Na snel schakelen en overleg met de internist en anesthesist wordt het hondje na stabilisatie (middels infuus) veilig onder narcose gebracht. Ik maak de buik open en loop het darmpakket na. Ik vind de obstructie vrij snel. De darm is rood en gezwollen. Ik maak een klein sneetje in de darm en kan het voorwerp verwijderen. Het blijkt te gaan om een walnoot die is vastgelopen. Na het sluiten van de darm loop ik de rest van de darm en de andere organen in de buik na. Gelukkig zijn er geen andere bijzonderheden en ik sluit de buik. Het hondje wordt wakker en mag aan het einde van de middag naar huis.
Vervolgens heb ik even tijd om te lunchen. Tijdens het eten maak ik de verslagen van de operaties. Deze verslagen worden naar de verwijzend dierenarts verstuurd zodat deze op de hoogte is van wat er is gebeurd. In de middag staat er een vol poli-programma. Per nieuwe patiënt staat ongeveer één uur gepland, zodat er voldoende tijd is om de patiënt alle nodige aandacht te geven. In die tijd vraag ik het verhaal uit (anamnese), kan ik de patiënt uitgebreid onderzoeken, diagnostiek uit voeren (zoals röntgenfoto’s) en het verdere diagnostische en/of behandelplan bespreken met de eigenaren. Deze middag staat er een hond met een voorste kruisband letsel, een kat met patella-luxatie, een wondcontrole van een operatie van twee weken geleden en een hond met de verdenking op elleboogproblemen. Tussen en na de consulten maak ik de verslagen die naar de verwijzend dierenarts zullen gaan. Ook beantwoord ik mailtjes van dierenartsen die een vraag over een patiënt hebben of graag een beoordeling willen van röntgenfoto’s. In de avond heb ik nog vier telefoontjes staan van patiënteigenaren. Twee betreffen de uitslag van een CT-scan, de anderen gaan over het effect van een behandeling en aanvullende vragen over een operatie.
Na een lange maar bevredigende dag, trek ik om 20:30 uur de deur achter mij dicht om naar huis te gaan.
Donderdag
Op de donderdag gebruiken we het eerste uur om wetenschappelijke artikelen te bespreken. De residents (specialisten in opleiding) dragen een artikel voor, waarna vaak een uitgebreide discussie losbarst over o.a. de kwaliteit van het artikel, het belang en de toepasbaarheid in de kliniek. Alle chirurgische ‘residents’ en specialisten zijn hierbij aanwezig (meestal fysiek en soms online via Teams). Na deze zogenaamde ‘journal club’ ga ik door naar de operatiekamer. De eerste patiënt is een tien jaar oude beagle met een kwaadaardige tumor die uitgaat van de linker anaalzak. Ik heb de hond een week geleden op de poli gezien en een CT-scan gemaakt om te kijken of er geen uitzaaiingen waren. Deze werden gelukkig niet aangetroffen en de tumor leek goed te verwijderen met voldoende marge. Na een snede in de huid ter hoogte van de tumor ga ik voorzichtig te werk om de tumor rondom vrij te prepareren. Bij deze operatie is er vooral een hoop geduld en aandacht nodig. De tumor komt er in één stuk uit en het operatiegebied lijkt met het blote oog schoon. De tumor wordt vervolgens opgestuurd voor weefselonderzoek, hetgeen 5 tot 7 werkdagen in beslag kan nemen. Een week later laat de hond geen klachten meer zien en kan ik de eigenaar bellen met het goede nieuws, de tumor lijkt volledig verwijderd. Na de operatie is het tijd voor lunch en ga ik verder met de poli. Ook dit keer is er een variatie aan problemen, beginnend bij urine-incontinentie en eindigend bij elleboogdysplasie. Vandaag ben ik iets sneller klaar met de verslagen, mailtjes en telefoontjes en stap ik om 19:45 uur op de fiets.
Vrijdag
Deze dag begin ik in de polikamer. De meeste patiënten deze ochtend zijn controles na chirurgie. Dit zijn enkele wondcontroles, om o.a. de wond te beoordelen en de huidhechtingen te verwijderen en röntgencontroles. 6-8 weken na een ingreep van een bot (bijvoorbeeld het behandelen van een botbreuk of een TPLO) moet de botgenezing worden beoordeeld om de revalidatie van de patiënt bij te sturen. Bij binnenkomst word ik al aan mijn mouw getrokken. Er is een Franse bulldog onderweg met verlammingsverschijnselen. Ik start met de poli en alles loopt vrij voorspoedig. Tussendoor word ik nog door één van de assistentes gevraagd om een röntgenfoto te beoordelen van een traumapatiënt. De kat is nu bij de eigen dierenarts en is vermoedelijk aangereden. Op de foto is te zien dat hij een lelijke breuk heeft opgelopen van zijn bovenbeen. In overleg met de verwijzend dierenarts mag de eigenaresse naar ons toekomen en maken we een plekje vrij in het operatieprogramma.
Als de Franse bulldog binnenkomt, kijk ik de hond na en bespreek ik de mogelijkheden met de eigenaar. Beide achterpoten zijn verlamd en de hond is pijnlijk bij druk halverwege de rug. Het pijngevoel in beide achterpoten is nog aanwezig, hetgeen de prognose gelukkig vrij goed maakt. In overleg met de eigenaar wordt besloten een CT-scan te maken. In afwachting van de CT-scan ga ik lunchen en verslagen maken. Als de hond uit de CT-scan komt is duidelijk te zien dat er sprake is van een hernia. Hierbij is materiaal uit een tussenwervelschijf gekomen en geeft dit druk op het ruggenmerg, waardoor zenuwuitval en pijn optreden. Na overleg met de eigenaar gaan we de operatiekamer in om de hernia chirurgisch te verwijderen. Ik zet mijn vergrotende loupe-bril op en leg ik de wervels vrij van spieren. Ter hoogte van de hernia vrees ik een heel klein gleufje in de wervels. Het laatste restantje bot haal ik met een klein tangetje weg. Vervolgens kijk ik op een enorme prop hernia materiaal, met daarachter het weggedrukte ruggenmerg. Met een minuscuul haakje, volledige concentratie en engelengeduld haal ik voorzichtig al het materiaal weg. Na sluiting van de wond, wordt de hond rustig wakker en mag hij aan het einde van de dag lekker naar huis. Maandag bellen we na hoe het gaat en horen we gelukkig dat het hondje de achterpootjes weer kan bewegen en voorzichtig probeert te staan, een bevredigend resultaat. Volledig herstel kan echter nog weken in beslag nemen. Een collega-specialist heeft ondertussen de kat met de breuk opgevangen en gestabiliseerd. Hij gaat net de operatiekamer in. De verschillende breukdelen worden voorzichtig vrij gelegd en als een puzzel weer aan elkaar gemaakt met behulp van een plaat en enkele schroeven. De operatie gaat voorspoedig en ik kan al gauw verder met mijn originele programma. Dit betreft een TPLO-operatie zoals afgelopen woensdag. De operatie gaat goed. Na het maken van de verslagen, het beantwoorden van mailtjes en telefoontjes is het tijd om even te ontspannen met de collega’s. Onder het genot van een hapje en een drankje spreken we de week nog even door. Al gauw dwalen we af naar de plannen voor het weekend. Zaterdag ga ik op familiebezoek in verband met een verjaardag en zondag is gevuld met klussen in het huis. Zondagavond kijk ik met veel zin weer uit naar een nieuwe werkweek.
