Maandag
Maandag is mijn vrije dag en mag ik genieten van een extra lang weekend. Vaak ga ik dan wandelen, lekker bankhangen en spelen met mijn 2 katten Rose en Pete, paardrijden, ga een dagje weg of op bezoek bij mijn ouders in het oosten van het land.
Dinsdag
Op de dinsdag start ik vroeg en open ik de kliniek voor een nieuwe dag vol met patiënten. Als alles is opgestart kruip ik met een lekkere kop thee achter de computer om de mail bij te werken en de laatste patiënten in te schrijven van vandaag.
Rond 8.45 uur komt de eerste patiënt binnengelopen, een stafford teefje voor haar kruisbandoperatie. Ik neem met de eigenaar nog wat gegevens door en vraag of de hond nuchter is, er bijzonderheden zijn en als laatste controleren wij nogmaals de kant die we gaan opereren. Eenmaal alles gecontroleerd nog een laatste knuffel van de baas en dan neem ik de hond over. De stafford loopt heldhaftig met mij mee voor haar knieoperatie en knuffelt achter nog even met mijn collega’s van de anesthesie voordat ze haar gaan inleiden voor de operatie.
In de loop van de ochtend komen en gaan er patiënten bij de poli’s van de specialisten. Vanwege corona is alles een beetje anders dan normaal en kunnen eigenaren helaas niet zelf hun dier vasthouden. Daarom heb ik de eer gekregen om alle lieve maar soms ook wel zenuwachtige patiënten gerust te mogen stellen tijdens het consult.
In de middag zit ik boven in ons eigen “balie” kantoor en kunnen eigenaren, dierenartsen en paraveterinairen mij treffen aan de telefoon. Aan de telefoon heb je veel verschillende vragen die je moet beantwoorden. Ik plan een afspraak in met een fokker voor een officieel onderzoek voor de ogen van een hond.
Er volgen diverse andere telefoontjes en dan krijg ik een eigenaar aan de telefoon waarvan haar kat van vijf hoog is gevallen en een voorpoot heeft gebroken. Op dat moment praat ik in alle rust met de eigenaar wat er precies is gebeurd of de kat verder nog klachten heeft (bijvoorbeeld schade aan de kop). De eigenaar geeft aan dat dit niet het geval is, ik vraag hierbij of het mogelijk is of de dierenartspraktijk de röntgenfoto’s kan toesturen zodat ik of mijn collega Nina van Schaik dit met de orthopeed kan overleggen. Na overleg kan de kat vandaag nog bij ons terecht, gaan we haar eerst stabiliseren en morgenochtend staat ze op het operatieprogramma.
Woensdag
Eenmaal gearriveerd in de kliniek start ik deze dag met het beantwoorden van de inkomende telefoontjes en tussendoor bel ik alvast wat klinieken op voor dossiers van patiënten die de volgende dag in de agenda staan. Ook leg ik alvast wat medicatie klaar die eigenaren mee naar huis krijgen na een operatie en dan is de ochtend alweer om.
Rond 11:00 uur heb ik een kennismakingsgesprek met een nieuwe stagiaire gezien dit haar eerste stagedag bij ons is. Samen met mijn collega’s Wilhelmien Kool en Cesanne Mulder begeleid ik de stagiaires. Ik doe dit sinds kort en vind het superleuk om ze te ondersteunen op weg naar hun diploma en om ze van alles te leren.
In de middag zit ik beneden samen met mijn twee nieuwe collega’s Jessica de Bruin en Carola bij de balie. Er wordt een kat binnengebracht die is aangereden en een bekkenfractuur heeft en verdacht wordt van een hernia ventralis (buikwandbreuk). Hij heeft een ondertemperatuur van 33 graden en gaat direct door naar mijn collega’s van de anesthesie om hem te stabiliseren. De kat wordt nadat hij stabiel is en warm genoeg is in de middag geopereerd aan de hernia ventralis, de bekkenbreuk moeten we een paar dagen later herstellen gezien hij eerst stabiel moet zijn na de operatie van de hernia.
Woensdag is de dag dat ik vaak wacht tot alle patiënten wakker genoeg zijn om mee naar huis te gaan. Dit kan 19:00 uur zijn maar ook 22:00 uur. Ondertussen bespreek ik met de eigenaren waar ze rekening mee moeten houden tijdens de nazorgfase van de patiënt. Ook verstuur ik einde van de dag mijn afspraak bevestigingen per e-mail naar de nieuwe patiënten waarvoor ik een afspraak heb ingepland.
Donderdag
Donderdagochtend start ik de dag met een spoedtelefoontje van een verdrietige eigenaar met de hond Beer die is aangereden. De eigenaar is op dat moment bij de eigen dierenarts en geeft aan dat er een radius-ulna fractuur is geconstateerd (breuk van de spaakbeen/ellepijp). Ik vraag aan de eigenaar of het een mogelijkheid is dat de dierenarts de röntgenfoto’s kan doorsturen zodat wij kunnen beoordelen hoe wij dit kunnen herstellen en ook op wat voor termijn dit mogelijk is. Ik ga direct met mijn collega’s Nina (hoofd balie) en Edgar Scheepens (orthopedisch specialist) overleggen wat wij voor Beer kunnen betekenen. Gelukkig hebben wij vandaag nog een plek kunnen creëren en ik geef aan bij de eigenaar dat het vandaag nog mogelijk is. De eigenaar klinkt opgelucht en is blij dat ze bij ons terecht kan met Beer, mevrouw komt direct onze kant op. Na het gesprek met de eigenaar neem ik nog contact op met de dierenarts om te vragen of er al medicatie aan Beer is gegeven. Mocht dit zo zijn dan moeten wij daar rekening mee houden, dit kan ervoor zorgen dat we de anesthesie daarop moeten aanpassen.
In de middag help ik op de poli. Hierbij help ik onder andere onze radioloog Susanne Boroffka bij het vasthouden van patiënten bij de echo. Er komt dan ook een klein kitten van vier weken oud met de klacht dat ze moeilijk ontlast. Hierbij houd ik het kitten in de hand vast voor de echo omdat ze nog zo klein is. Bij de echo blijkt verder alles goed enkel alleen wat ophoping van de ontlasting in de dikke darm. Het advies is dan ook van internist Ronald van Noort om voor een tijdje medicatie te gebruiken die de stoelgang goed op weg helpt zodat het kitten gewoon weer normaal kan ontlasten.
Na het helpen bij de radioloog geef ik samen met Simone Aniba (onze poliassistente) de dieren mee naar huis die in de middag geopereerd zijn en wakker genoeg zijn om mee naar huis te mogen. Ik mag Beer meegeven, de hond die vandaag is geopereerd aan de breuk. Bij de nazorg leg ik de eigenaar een aantal dingen uit waar ze rekening mee moeten houden.
- Beer moet gedurende zes weken strikte bench rust krijgen.
- Hierbij mag Beer gedurende vier a vijf momenten per dag maximaal rustig vijf minuten naar buiten.
- Bij thuiskomst mag Beer kleine beetje eten en drinken, vanaf morgen mag hij weer het oude voedingspatroon, let hierbij wel op dat Beer minder beweegt en dat hij mogelijk kan aankomen.
- Beer kan de eerste 24 uur na zijn narcose wat onrustig zijn zoals niet zijn draai kunnen vinden en gaan piepen/joelen. Dit is een nawerking van de narcose en vaak geen pijnaanduiding.
- Plassen gaat beer naar verwachting vanavond/morgen weer doen en ontlasting kan soms twee a drie dagen duren voordat dit weer goed op gang komt.
Hiernaast geef ik ook nog wat tips mee omtrent de omgang met de poot en maken we een afspraak voor de controle.
Vrijdag
Vrijdag is een dag waarbij er van alles kan gebeuren en ook veel patiënten voor het weekend nog gezien moeten worden. Vaak vind ik dit de leukste dag van de week omdat het alle kanten op kan gaan.
Ik begin deze ochtend op tijd en open de kliniek. Hierbij loop ik eerst even langs de opname om de katten te voorzien van een aai en een knuffel, de hondenopname is leeg deze ochtend. In de ochtend krijg ik een telefoontje binnen via de spoedtelefoon van een eigenaar met een Ridgeback van 13 jaar oud met acute verlamming van de achterhand. Ik overleg of de hond vandaag bij ons terecht kan voor een CT-scan van de rug en dit kan.
Vervolgens komen de eerste cliënten binnen. Er komt een patiënt voor een röntgencontrole na een patella-luxatie operatie. Bij patella luxatie glijdt de knieschijf heel makkelijk uit de kom, hier kunnen verschillende oorzaken een rol spelen en dus kan de operatietechniek ook verschillen. Doel is bij alle operatietechnieken hetzelfde, ervoor zorgen dat de knieschijf niet meer kan luxeren. Ik help onze arts Claire Oorsprong bij het maken van de röntgenfoto’s, waarvan eentje vanaf de voorkant wordt geschoten en de andere vanaf de zijkant. Gelukkig ziet het er allemaal goed uit en mag de patiënt verder met beweging opbouwen en zal hij uiteindelijk weer lekker rennen en springen.
In de middag zit ik aan de telefoon samen met mijn collega Daniëlle Meijer waarbij wij diverse eigenaren te woord staan met vragen. Vragen of de bloeduitslagen binnen zijn, vragen over hoe een eigenaar bijvoorbeeld het beste de hond kan ondersteunen na een operatie, wat de diverse operaties inhouden die wij uitvoeren en de revalidatie hiervan. Zelf bel ik nog een eigenaar om een afspraak in te plannen voor een operatie bij onze specialist Gert ter Haar.
Om 16.30 uur komt Emile Pickee met de vraag of ik kan helpen met de Ridgeback. Emile verteld mij dat de Ridgeback zojuist de CT-scan heeft gehad en de eigenaar het verdrietige nieuws heeft gekregen dat zij een tumor in de onderrug heeft. De eigenaren hebben dan ook besloten om de haar niet verder te laten lijden en te laten inslapen. Bij het binnenlopen van de polikamer zie ik de diepbedroefde eigenaren naast de Ridgeback zitten die nog slaapt na de CT-scan. Ik assisteer Emile om de hond de middelen voor een diepe slaap toe te dienen met als laatste het middel wat uiteindelijk het hart doet stoppen. Nadat ze rustig is ingeslapen merk ik dat de eigenaar wat onrustig wordt met wat ze eigenlijk met de hond willen doen. Ik help de eigenaar hierbij en leg een aantal zaken uit wat er mogelijk is waaronder cremeren individueel of gezamenlijk, begraven of destructie. Ik merk dat ze het moeilijk vinden om de keuze nu te maken en ik geef aan dat dit nu ook niet hoeft. We wensen de eigenaren heel veel sterkte en ze gaan naar huis. We hebben afgesproken dat wij de hond naar het crematorium laten brengen, dan kunnen ze alles even laten bezinken en er rustig over nadenken. Maandag hebben we weer contact over wat ze hebben besloten.
Het beroep paraveterinair is over het algemeen erg mooi omdat je veel patiënten kan helpen, maar daar horen ook verdrietige momenten bij zoals deze. Ik vind het altijd dan ook erg knap dat de eigenaar in het belang van de hond een keuze hierin kan maken, want dit is zeker niet makkelijk. Het is verdrietig om de dag zo af te sluiten, maar uiteindelijk doe je wat het beste is voor de patiënt.
Om de dag positief af te sluiten kletsen we nog na onder het genot van een hapje en een drankje. En bespreken we de fijne plannen die we nog hebben in het weekend!
- Lonneke Haselbekke
