Hond geeft over en poept niet
Bij de dierenarts zijn er foto’s van zijn maag en darmen gemaakt. Maar daar was niets op te zien. En aangezien Marnix, die echt een bikkel kan zijn, bij de dierenarts niets van zijn loomheid liet zien, kreeg hij een prik om het overgeven tegen te gaan. Dat voelde op dat moment al niet goed. Overgeven was inderdaad een probleem, maar hij poepte ook niet. En dat er niets zichtbaar was op de foto zegt ook niet alles, want niet alle ‘materialen’ zijn daarop te zien. Helaas had ik deze kennis al een keer eerder opgedaan bij onze vorige hond; een Berner Sennen die een theedoek had opgegeten.
Verdenking van een darmafsluiting
Toen er donderdag nog niets was veranderd, heb ik aangegeven dat ik met Marnix naar een dierenziekenhuis wilde. Mijn dierenarts verwees me door naar de Specialistische Dierenkliniek in Utrecht (SDU). Omdat de foto’s van de dierenarts niet goed waren aangekomen en het mogelijke voorwerp kan verschuiven in de darmen zijn er opnieuw foto’s gemaakt. Maar ook daarop was niets te vinden. Daarna is er een echo gemaakt door Susanne Boroffka, Europees Specialist Diagnostische Beeldvorming. Ook daarop was niet alles goed te zien, omdat er enorm veel lucht in het maag-darmkanaal zat. Wel was er al een verdenking van een darmafsluiting door een vreemd voorwerp. Uiteindelijk is er een CT-scan gemaakt en daarmee werd het voorwerp eindelijk zichtbaar.
Operatie voor verwijderen vreemd voorwerp
Edgar Scheepens, Europees Specialist Chirurgie, heeft Marnix direct geopereerd en via een kleine incisie in de darm een deel van een tennisbal eruit gehaald. Wat ik op zich vreemd vind, want mijn hond speelt nooit met tennisballen. Na de operatie kwamen ze uitgebreid vertellen dat het goed is gegaan. Er waren ook geen verdere complicaties na de operatie.
Keuzes maken
Ze hebben mijn hond echt goed geholpen bij de SDU. Hij rent weer vrolijk rond en we maken samen lange boswandelingen. Wat me tijdens het stellen van diagnose wel opviel, is dat er zoveel keuzes zijn die je moet maken. En iedere keuze kost ook weer geld. Ik ben iemand die zegt ‘vraag me of ik het kan betalen en regel dat mijn hond beter wordt’. Aan mij zijn al die keuzes dus niet besteed. Maar ik snap wel dat sommige mensen graag meebeslissen over de volgende stap. Een CT-scan is best een kostenplaatje, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet, totdat we precies wisten wat er aan de hand was. Als eigenaar ken je je hond het beste en weet je als geen ander wat er moet gebeuren.
